Bazı tesadüfler var hayatı pek güzel yapan; çiçeklerimin ikisini kitapların arasında kurutma kararı almıştım. Biri karanfil, diğeri papatya. Karanfili Lüzumsuz Adam'ın arasına koydum, papatyayı ise Tutunamayanlar'ın. Yine de hangisine daha çok yakışır emin olamamıştım.
Turgut Uyar'ın Yalağuz'u geldi aklıma ''tamamda da noksanda da,
papatya gibi yalnızdı, kuşyemi gibi yalnızdı.'' O yüzden Oğuz Atay'a yakışacağına karar verdim sonunda.
Ertesi gün Tutunamayanlar'ı okumaya başladım. Daha ilk 15 sayfasında sürekli papatyalardan bahsediyordu, Selim'i gördüğü rüyada, direksiyon çalışırken... En son "Hayır! Papatyaları değil, karanfilleri. Papatyalar Selim'in." cümlesini okuyup doğru kararı verdiğimden emin oldum.